Issieweer!!!
Door: ricknaarsantiago
Blijf op de hoogte en volg Rick
21 Maart 2011 | Spanje, Melide
Na een periode van geen internet een internetcafe gevonden. Om maar met de deur in huis te vallen een, niet chronologische, opeenvolgingen van gebeurtenissen. Want er is zat gebeurt de afgelopen dagen. laten we eens beginnen.
Die berg was zwaar, laten we maar zeggen zwaar kl*te zwaar. Op de top kwamen we vrij snel in de provincie Galicië wat goed nieuws is want dat is de provincie waar Santiago in ligt.
Brengt ons bij punt 2. Blaren. Iedereen die mij kent weet dat het voor mij onmogelijk is om gewoon eens een blaar te hebben. Neen, er volgt altijd een ramp of bijna ramp.Na de berg deed ik mijn schoenen uit, ondertussen na een dag lopen een goed gebruik geworden, en de pijn die ik voelde bleek inderdaad van de bult die zichtbaar was aan de zijkant van mijn linkervoet. Na het uitdoen van mijn sokken sprong het hele zaakje open en ik zal de verdere details wel een keer in een klein commitee vertellen voor degene die dat echt willen weten, maar de kleur en geur die van deze plek afkwam deed mij vrezen voor de rest van de camino, het was gaan ontsteken en niet zo zuinig ook. Toch maar eerst onder de douche gegaan en daarna door een vriendelijke dame naar een ander dorp gebracht waar een medische post was gevestigd.
Wat dus meteen punt 3 wordt,de Spaanse medische zorg zoals ik hem heb meegemaakt. Uiteraard was ik alle passen en zo vergeten maar ik ben nu al 3 keer meer dan uitstekend behandeld door diverse artsen. Bij de eerste stop, zie punt 2, hebben 2 artsen zich voornamelijk bezig gehouden met het wegsnijden van alle dode materie, wat een zenuwslopende ervaring rijker was, en het inpakken van de wond, ook werd er wat ellende aan mijn rechtervoet geconstateerd dus dat werd meteen meegenomen. Toen men klaar was kreeg ik eerst het advies manjana maar niet te lopen, na wat protest van mijn kant mocht een klein stukkie, kilometer of 25, wel. Ik had alleen twee klompvoeten gekregen van al het verband en vroeg me af of ik überhaupt nog wel in mijn schoenen kon. Maar goed na een bezoekje aan de apotheek en een rit met de taxi terug besloot ik maar op tijd naar bed te gaan en het er op te wagen.
De ochtend daarop gewapend met een pijnstiller,die ik overigens niet nodig had, en een antibiotica kuur, 10 dagen lang 4 grote pillen met nogal gevolgen voor de darmbewegingen vrees ik, op weg naar de plaats waar de volgende medische post zou zijn, een plaatsje waar ik de naam nu even niet van weet maar het was 21 kilometer lopen.Onderweg verrassend weinig pijn dus eigenlijk ging het best wel aardig. Aangekomen in het plaatje waar ik de naam ff van kwijt ben was de tent gesloten, eerstvolgende post in Siarra, oftewel een onvrijwillige verlenging van 18 kilometer. Ik heb het gehaald maar vraag niet hoe, ik heb mijn reet letterlijk over de bergen heen gesleept in gezelschap van mijn trouwe vriend Pedro, en kwam meer dood dan levend aan in Siarra. Na wat rust naar de medische post geweest en daar werd lichtelijk verbaasd gereageerd toen ik de afstand vermelde die ik gedaan had maar werd toch in behandeling genomen. Alles zag er goed uit, ik moest beloven dat ik het rustig aan zou doen op zondag, en geloof me dat was geen loze belofte. Maandagmiddag weer ergens melden om alles nog eens te controleren.
Dat heb ik dus gedaan en alles ziet er goed uit. Al deze behandelingen hebben mij dus ongeveer 0,00 Euro gekost en de mensen waren overal even vriendelijk en ondanks mijn volledig gebrek aan Spaans en het vrij matige Engels werd er toch steeds weer een manier gevonden om het een en ander duidelijk te maken. Kan dus alleen maar zeer positief zijn over de medische zorg alhier.
Het weer, stap naadloos over naar het volgende punt, is meer dan lekker. Uiteraard alle vorm van zonnebrand vergeten zodat mijn oren er nu uitzien als de inhoud van een zak chips,maar heb factor 50 op de kop getikt dus kan morgen hopelijk eens met korte mouwen lopen:-)
Het landschap is een stuk vriendelijker geworden, ik heb volgens mij het ergste nu wel gehad. De mensen onderweg zijn nog steeds zeer vriendelijk, maar er zijn wel steeds meer mensen die de camino starten in Siarra en dus alleen maar de laatste 110 kilometer doen, laten we ze maar 4 dagen wonders noemen. Ze zijn te herkennen aan schone kleren en een soepele, iets te snelle tred en ik heb ze tot nu toe steeds weer na een kilometer of 15 ingehaald met mijn te zware rugzak en zo!!
Het is nog maar een klein stukkie wat ik nog moet doen, een kilometer of 50. Morgen een dikke dertiger om dan woensdag rond de middag aan te komen. Heb mezelf beloofd om donderdag weinig meer te doen dan ademhalen, ben benieuwd.
Iedereen bedankt voor de reacties, ze houden de moed er echt goed in!!
Adios en zo.
Die berg was zwaar, laten we maar zeggen zwaar kl*te zwaar. Op de top kwamen we vrij snel in de provincie Galicië wat goed nieuws is want dat is de provincie waar Santiago in ligt.
Brengt ons bij punt 2. Blaren. Iedereen die mij kent weet dat het voor mij onmogelijk is om gewoon eens een blaar te hebben. Neen, er volgt altijd een ramp of bijna ramp.Na de berg deed ik mijn schoenen uit, ondertussen na een dag lopen een goed gebruik geworden, en de pijn die ik voelde bleek inderdaad van de bult die zichtbaar was aan de zijkant van mijn linkervoet. Na het uitdoen van mijn sokken sprong het hele zaakje open en ik zal de verdere details wel een keer in een klein commitee vertellen voor degene die dat echt willen weten, maar de kleur en geur die van deze plek afkwam deed mij vrezen voor de rest van de camino, het was gaan ontsteken en niet zo zuinig ook. Toch maar eerst onder de douche gegaan en daarna door een vriendelijke dame naar een ander dorp gebracht waar een medische post was gevestigd.
Wat dus meteen punt 3 wordt,de Spaanse medische zorg zoals ik hem heb meegemaakt. Uiteraard was ik alle passen en zo vergeten maar ik ben nu al 3 keer meer dan uitstekend behandeld door diverse artsen. Bij de eerste stop, zie punt 2, hebben 2 artsen zich voornamelijk bezig gehouden met het wegsnijden van alle dode materie, wat een zenuwslopende ervaring rijker was, en het inpakken van de wond, ook werd er wat ellende aan mijn rechtervoet geconstateerd dus dat werd meteen meegenomen. Toen men klaar was kreeg ik eerst het advies manjana maar niet te lopen, na wat protest van mijn kant mocht een klein stukkie, kilometer of 25, wel. Ik had alleen twee klompvoeten gekregen van al het verband en vroeg me af of ik überhaupt nog wel in mijn schoenen kon. Maar goed na een bezoekje aan de apotheek en een rit met de taxi terug besloot ik maar op tijd naar bed te gaan en het er op te wagen.
De ochtend daarop gewapend met een pijnstiller,die ik overigens niet nodig had, en een antibiotica kuur, 10 dagen lang 4 grote pillen met nogal gevolgen voor de darmbewegingen vrees ik, op weg naar de plaats waar de volgende medische post zou zijn, een plaatsje waar ik de naam nu even niet van weet maar het was 21 kilometer lopen.Onderweg verrassend weinig pijn dus eigenlijk ging het best wel aardig. Aangekomen in het plaatje waar ik de naam ff van kwijt ben was de tent gesloten, eerstvolgende post in Siarra, oftewel een onvrijwillige verlenging van 18 kilometer. Ik heb het gehaald maar vraag niet hoe, ik heb mijn reet letterlijk over de bergen heen gesleept in gezelschap van mijn trouwe vriend Pedro, en kwam meer dood dan levend aan in Siarra. Na wat rust naar de medische post geweest en daar werd lichtelijk verbaasd gereageerd toen ik de afstand vermelde die ik gedaan had maar werd toch in behandeling genomen. Alles zag er goed uit, ik moest beloven dat ik het rustig aan zou doen op zondag, en geloof me dat was geen loze belofte. Maandagmiddag weer ergens melden om alles nog eens te controleren.
Dat heb ik dus gedaan en alles ziet er goed uit. Al deze behandelingen hebben mij dus ongeveer 0,00 Euro gekost en de mensen waren overal even vriendelijk en ondanks mijn volledig gebrek aan Spaans en het vrij matige Engels werd er toch steeds weer een manier gevonden om het een en ander duidelijk te maken. Kan dus alleen maar zeer positief zijn over de medische zorg alhier.
Het weer, stap naadloos over naar het volgende punt, is meer dan lekker. Uiteraard alle vorm van zonnebrand vergeten zodat mijn oren er nu uitzien als de inhoud van een zak chips,maar heb factor 50 op de kop getikt dus kan morgen hopelijk eens met korte mouwen lopen:-)
Het landschap is een stuk vriendelijker geworden, ik heb volgens mij het ergste nu wel gehad. De mensen onderweg zijn nog steeds zeer vriendelijk, maar er zijn wel steeds meer mensen die de camino starten in Siarra en dus alleen maar de laatste 110 kilometer doen, laten we ze maar 4 dagen wonders noemen. Ze zijn te herkennen aan schone kleren en een soepele, iets te snelle tred en ik heb ze tot nu toe steeds weer na een kilometer of 15 ingehaald met mijn te zware rugzak en zo!!
Het is nog maar een klein stukkie wat ik nog moet doen, een kilometer of 50. Morgen een dikke dertiger om dan woensdag rond de middag aan te komen. Heb mezelf beloofd om donderdag weinig meer te doen dan ademhalen, ben benieuwd.
Iedereen bedankt voor de reacties, ze houden de moed er echt goed in!!
Adios en zo.
-
21 Maart 2011 - 19:10
Denis:
Maare,,,, wel lekker weer!!!
Top gozer, respect!
Suc6,
Denis -
21 Maart 2011 - 20:04
Jeannette:
Ha Rick, goed dat je er weer bent met je verhaal. Begon het al te missen na 2 dagen geen mail.
Nou, dat smeuïge verhaal van die blaren is aan mij niet besteed hoor. Brrr.
Je gaat wel als een raket hè. Geen wonder al die blaren...
Dus je komt woensdag al aan, terwijl er op je site staat dat je nog 23 dagen weg bent. Dat wordt dus een welverdiende 3 weken vakantie onder de Spaanse zon?
Heel veel succes met de laatste loodjes!!! -
21 Maart 2011 - 20:47
Michel:
Ha die Rick,
Goed om weer eens wat van je te zien. Pa en Ma raakte het afgelopen al bezorgd, maar ja, als er geen computer is dan houdt het op. Verhaal van die blaren is inderdaad niet zo lekker, wees er wel voorzichtig mee, het zou zonde zijn als je in het zicht van de haven strandt.
Succes voor het laatste stukkie, we horen het wel wanneer je aan de finish bent.
groet,
Michel
-
21 Maart 2011 - 21:35
Domy:
Hee lieverd,
je laatste kilometers!
knap gedaan!
Ik ben trots op jou!
geniet van de zon en heb die laatste dagen plezier met je vrienden ...
mis je
kus -
21 Maart 2011 - 21:35
Domy:
Hee lieverd,
je laatste kilometers!
knap gedaan!
Ik ben trots op jou!
geniet van de zon en heb die laatste dagen plezier met je vrienden ...
mis je
kus -
21 Maart 2011 - 21:55
Ruud:
Hoi Blarenmeneer Rick,
Het is weer eens zover. Hoe krijg je dat toch elke keer voor elkaar. Het zullen wel de tere voetjes zijn die het onophoudelijk schuren in de ruwe schoenen niet kunnen verdragen. Nu even zonder gekheid. Ik vind het bijzonder vervelend voor je maar ik begrijp dat de lokale verzorging goed is geregeld. Gelukkig maar. Nog twee dagen aan de wandel en dan de grond kussen in Santiago, dat moet een goed gevoel geven. Ik heb wel even je baas een berichtje gestuurd dat je twee weken eerder terug ben en aan het werk gaat ;-) Ik denk dat je er maar even van moet gaan genieten daar, beetje tapas eten en bier drinken. Komt vast goed. Is er een strand met hangmat in de buurt?
De groeten en tot het volgende bericht,
Groeten uit de parel aan de Gouwe!
Ruud
-
21 Maart 2011 - 23:50
Marc:
Hmm weer een hoop belevenissen ouwe reus. Of je voeten na deze reis nog goed zijn voor enig gebruik waag ik na het lezen van al deze verhalen te betwijfelen. Desalniettemin lijk je het enorm naar je zin te hebben en kom je op plaatsen waar velen van ons mogelijk nooit gaan komen. Geniet van deze 2 laatste fantastische dagen zorg ervoor dat je Donderdag even heerlijk van Spanje gaat genieten zoals velen dat doen. Lui, met een goed glas bier. -
22 Maart 2011 - 07:03
Ma En Pa:
goed je weer te horen; wat een blarenfestival en wat dies meer zij.
als je aankomt op woensdag gaat de vlag uit.
-
22 Maart 2011 - 11:01
Carla:
Jemig Rick, blijft toch altijd bijzonder zo'n broer die altijd
wel wat mee maakt! Balen van die blaren enzo,
wel fijn dat je zo goed geholpen bent door die Spanjolen!
Nou nog een klein stukje op je tandvlees bijten en dan
mag je je wandelschoenen aan de wilgen hangen (zo zeg je dat toch)
Vind je een hele dappere vent!!
Car -
22 Maart 2011 - 18:32
Sjanet:
Hi Rick, het laatste stukkie...wat moet jij straks gaan doen, shit wat moeten wij straks gaan doen...?
Ik vond het wel wat hebben elke dag een sms en 's avonds het reisverslag. Man, ik donder in een "zwart gat". Voor morgen heel veel genieten toegewenst met de laatste kilometers. De virtuele bos gladiolen staat voor je klaar. Welterusten voor straks.
-
26 Maart 2011 - 14:51
Rico:
begrijp dat je blaren krijgt maar zet hem op vriend
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
